Echo – Deel 1

De taal is prachtig en kleurrijk, we hebben een tiental termen voor bijna alles. Bijna. De ongelukkige uitzondering is echo, wat een enkel woord is, en alleen dit al het onmogelijk maakt, om precies uit te drukken over welk type echo we het hebben. De basisdefinitie is het gemakkelijkst te beschrijven met het voorbeeld: als je in de traditionele gegraven put schreeuwt, en de “hallo” vermenigvuldigend terugkeert naar de oppervlakte. Het is een populair spel voor kinderen en volwassenen, dat ook in de bergen beleven kan worden. Maar dit is slechts een van de fenomenen. Er is ook echo, als onze kreet bijvoorbeeld in een kerk of concertzaal lang te horen is en zeer langzaam gedempt wordt. Hoewel natuurkundisch gezien in beide gevallen ongeveer hetzelfde gebeurt, vertalen hersensreceptoren de binnenkomende stimulaties anders om. In de ruimteakoestiek proberen we dit te beheersen en te optimaliseren.

Kan het nou de taalevolutie komen?

Tja, zoiets.. Omdat het psycho-akoestische eindresultaten van beide fenomenen verschillend zijn, is een nieuwe conceptualisering essentieel. Een deel van de waarheid is natuurlijk dat deze nauwkeurigheid vooral in professionele kringen nodig is, omdat in het dagelijks leven beide variaties, als uitdrukking, aan de echo passen. Vanuit geluidstechnisch oogpunt is het echter belangrijk om onderscheid te maken tussen de twee.

Dus hier is het concept: echo, geluidsvertraging en nagalm. Toch is onze moedertaal productief, omdat deze woorden een geweldige manier zijn om de verschijnselen die ze vertegenwoordigen te beschrijven. Deze begrippen zijn vanzelfsprekend, ook voor mensen zonder vakbekwaamheid, d.w.z. ze toelichten waar het over gaat. De praktijk is echter helemaal niet zo steriel. Net als op andere terreinen lopen de afzonderlijke fenomenen door elkaar. Zo kan bijvoorbeeld een delay gebruikt worden om zowel een reverb als een echo te creëren.

Hoe zit het met het Engels?

Deze vraag is terecht, vooral omdat  in de meeste geluidsstudio’s Engelstalige apparaten verschijnen, dus het verwerven van basistaalvaardigheden is vanaf het begin onvermijdelijk. Wat in deze situatie nog voordeliger is, is dat in het Engels beide fenomenen sterk van elkaar gescheiden kunnen worden. Zo kan alles op zijn plaats staan, zonder misverstanden. Dus nu voor een klein lesje. Het woord ‘echo’ betekent echo. ‘Reverb’ betekent enerzijds reflectie, anderzijds galm, echo, meervoudige reflectie. Het woord ‘delay’ is vertraging.

Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat alle drie termen één enkel fenomeen beschrijven, de heropleving van ter wereld gekomen geluid. Wat is tenslotte het verschil tussen hen? De formule is simpeler dan je denkt, ook al lijkt op het eerste gezicht alles chaotisch te zijn. We kunnen het verschil  regelrecht op drie manieren gaan meten: in tijd, qua intensiteit en in het aantal herhalingen.

Kunnen de echo’s gegroepeerd worden?

Ja. Dus we zullen nu deze weerkaatsende kwestie op deze manier proberen te verduidelijken. De eerste groep bevat echo’s waarvan de reflecties goed gescheiden zijn van het brongeluid. Laten we maar dit de echo zijn. Ook inbegrepen de vertragingseffecten die het geluid van een instrument vertragen om aan het tempo van de muziek te passen. Officieel heet dit  tempo delay. Ook in dit geval worden de brongeluiden en de vertraagde geluiden goed hoorbaar van elkaar gescheiden. Het  is  dan een andere koek dat het primaire doel van deze effecten is niet om te echoën, maar om een ​​soort muzikale oplossing te bieden.

In de andere groep wordt het brongeluid niet gescheiden van de echo, maar het creëert een gevoel of de illusie van een gevoel van ruimte. Hier krijgen galm en vertraging ruimte en plaats. Oftewel de reverb en delay zoals in de Engelse les hierboven al hebben overgenomen.

Is het de moeite waard om onderscheid te maken tussen de twee groepen op basis van waar ze voor nuttig zijn – behalve de echo zelf natuurlijk? Je vraag je af, waar we nu het over hebben: Het feit is dat de tools van de eerste groep vooral een creatieve rol spelen, d.w.z. als effecten overheersen. Tevens spelen de ‘leden’ van de tweede groep een rol in het creëren van ruimtelijkheid of een bepaald soort geluid, en kunnen de opnames en mixen door hun tussenkomst ook aan diepte winnen. Dus met hun hulp kan een andere dimensie gecreëerd worden. Klinkt spannend toch wel!  Het is het ook! We hebben het ongetwijfeld over een creatief proces waarvan het eindresultaat, hmmm, als muziek in de oren klinkt. Op die manier kan de ruimte concreet verschijnen, dwz de geluiden in elke willekeurige kamer en ruimte geplaatst kunnen worden.

Is het de moeite waard om verder te gaan dan de traditionele echo acoustic dimensie?

Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat het een heel goed idee is om je een beetje in het vak te verdiepen, omdat de kwestie van echo zo divers en veelzijdig is dat het de moeite waard is om te leren kennen en zelfs ervaren. Want hoewel de woorden elke categorie relatief goed definiëren, staat het buiten kijf dat de eigen ervaringen het meest blijvend en tegelijkertijd het meest veelzeggend zijn.

Nu gaan de poorten van een tot nu toe onvoorstelbare dimensie open, waardoor een wereld van geluid kan onthuld worden, waar we tot nu toe geen of vaag idee over hadden. En het is hier nog niet het einde, wordt vervolgd!

Gebruikte informatie:

https://en.wikipedia.org/wiki/Reverberation